کاشی کاری از هنرهای سنتی ایران است که با استفاده از آجر لعاب دار تولید می شود. کاشی کاری همواره جزء مهمی از معماری سنتی ایران است که از قرن 4 هجری به بعد به حدود وفور در نماسازی ساختمان به خصوص مساجد، تکایا، حسینیه‌ها و قصرها به کار رفته است. این هنر قبل از اسلام نیز مرسوم بوده است ولی با ظهور اسلام رشد کرد. کاشی کاری بر اساس نوع تولید به گروه های: کاشی معقلی، زرین فام، مینائی، معرق و هفت رنگ تقسیم می شود که در شهرهای اصفهان، مشهد، تهران و قم رواج دارد. کاشی های زرین فام، معرق و هفت رنگ در مشهد و در آستان قدس رضوی تولید می شود، که در تعریف آن ها چنین آمده است: کاشی زرین فام عبارت است از تهیه کاشی و یا ظروف به رنگ طلایی که در گذشته در نیشابور تولید می شده است ولی اکنون به صورت محدود بر روی ظروف تولید می شود.
کاشی معرق نوعی تزئین کاشی مرکب از قطعات ریز کاشی است که آنها را بر حسب نقوش هندسی و اشکال بنایی بریده و کنار هم قرار می دهند. کاشی هفت رنگ نيز تهیه کاشی رنگارنگ و تزئینی، تلفیقي از خشتهای ظریف و لعاب داری است که هر یک قسمتی از طرح کلی را در خود دارند و ابعاد این کاشی ها 15*15 سانتی متر است.